Nostalgische modeaccessoires uit vervlogen tijden
Inhoudsopgave
Wat is er veranderlijker dan de mode? Wanneer je denkt aan een eindeloze stoet accessoires en kledingstukken – wat vandaag hip is, is morgen echt passé. Een voorbeeld zijn jurken, die vroeger robes genoemd werden : ze gingen van lang naar wat korter, nog korter en tenslotte naar mini. En voor de Eerste Wereldoorlog hoorden broeken zeker niet thuis in de damesgarderobe.
Bijpassende modeaccessoires
Wanneer in vroeger tijden een dame ging winkelen of op visite ging bij familie of vriendinnen, was ze altijd zorgvuldig gekleed. Zo had ze altijd een hoed op, een tasje bij zich en natuurlijk handschoenen aan. Al deze accessoires moesten bij elkaar passen, en natuurlijk de schoenen. Al deze accessoires moest je dus in de verschillende modekleuren in je bezit hebben.
[su_row][su_column size=”1/2″ center=”no” class=“”]
[/su_column] [su_column size=”1/2″ center=”no” class=“”]
[/su_column][/su_row]
Handschoenen voor iedere gelegenheid
Voor het dagelijks gebruik waren er de korte handschoenen tot net op de pols. Deze waren van leer,kant of stof. Voor bals en andere chique gelegenheden – eigenlijk alleen ’s avonds – waren er lange handschoenen. Deze kwamen tot de elleboog of er net over. Deze avondhandschoenen waren zogenaamde “glacé’s”, gladde witte handschoenen gemaakt van soepel leer. Bij de pols was meestal een knoopsluiting om de handschoen zo glad mogelijk om de hand te sluiten.
Er waren speciaalzaken voor deze diverse handschoenen. Ouderen onder ons zullen zich nog wel de winkels van Zumpolle herinneren die in veel grote steden een filiaal had. Deze dagen kunnen we in Engelse kostuumdrama’s is de handschoenen nog prachtig zien. Ook koningin Máxima draagt overdag vaak handschoenen, en ’s avonds een enkele keer.
Hoe de knoopjes te sluiten
De knoopjes aan de binnenkant van de pols waren lastig te sluiten. Om toch op een makkelijke manier de hele kleine knoopjes door de knoopsgaatjes te halen werden er knopenhaakjes gebruikt. Voor de handschoenen waren deze haakjes 3 tot ongeveer 13 cm lang. De heften waren gemaakt van mooi materiaal zoals been, ivoor, zilver en kornalijn. De haak zelf moest stevig zijn en was van staal.
In het laatste deel van de Victoriaanse tijd, van ongeveer 1870 tot 1901, was het mode voor de dames om chique korte laarsjes te dragen met een knoopsluiting. Voor dit soort laarsjes waren er wat langere knopenhaken : je hoefde dan niet zo diep te bukken om de knoopjes door de knoopgaatjes te halen. Bedenk dat er in die tijd door alle dames strakke korsetten gedragen werden, je kon dus ook niet eens goed bukken.
[su_row][su_column size=”1/2″ center=”no” class=“”]
[/su_column] [su_column size=”1/2″ center=”no” class=“”]
[/su_column][/su_row]
Over handschoenoprekkers en handschoenendozen…
Om de handschoenen op te bergen waren er speciale handschoendozen in de handel. Deze smalle en relatief lange dozen hadden soms in het deksel ruimte voor een handschoenoprekker. Maar wat is nou een handschoenoprekker?
Volgens de heersende mode moest een handschoen strak aansluiten. Het was dus lastig om soepel in de handschoenen te glijden. Daarom kon je met zo’n oprekker de vingers van de handschoen iets wijder maken. Als je voorzichtig beide handvatten naar toe elkaar knijpt, gaan de punten wat uit elkaar. Zo maak je iets meer ruimte in de vingers zodat je hand er toch in glijdt. Deze handschoenoprekkers zijn in vele materialen gemaakt. Voorbeelden zijn been, ivoor, ebbenhout en natuurlijk zilver maar ook bijvoorbeeld in vroege kunststof of een combinatie hiervan.
…en talkstrooiers
Engeland, het land van tradities, kende prachtige handschoenendozen zoals op deze foto. De lange, zwarte doos is gemaakt van ebbenhout met zilveren monturen op de deksel. Aan de keuren op het zilver is te zien dat hij is gemaakt in Londen in 1917.
In de doos liggen lange handschoenen. Deze exemplaren zullen van iemand geweest zijn die veel handen heeft moeten schudden. De rechter handschoen is namelijk erg smoezelig maar de linker is schoon. Ik heb me altijd verbaasd dat Koningin Elisabeth van Engeland bij officiële diners altijd lange handschoenen draagt en er zelfs mee kan eten. Nu ik deze handschoenen heb gevoeld kan ik het begrijpen. Ze zijn super dun en heel soepel en ze zitten als een tweede huid om je hand.
De handschoenoprekker is gemaakt van ivoor met een zilveren handvat. Middenop staat de initiaal “A” naar de naam van de eigenaresse, en op het zilver kunnen we zien dat hij gemaakt is in Londen in 1900.
Op de foto staat een ander intrigerend voorwerp, het “flesje”. Dit is een talkstrooier. Na het oprekken van de vingers van de handschoen was de binnenkant soms nog stroef en gleden de vingers er nog steeds moeilijk in. Om dit op te lossen strooide je wat talkpoeder in de handschoen. Net onder het zilveren montuurtje kan het “flesje” open worden geschroefd. Zo deed je de talk in het reservoir. Aan de bovenkant kan het dopje er af geschroefd worden; je ziet dan een gatenpatroon. Door de lange hals kon je makkelijk de talk in de vingers van de handschoen strooien. Dit bijzondere strooiertje is gemaakt in Londen in 1860.
Nu handschoenen al lang geen onderdeel meer zijn van het modebeeld, kunnen we toch nog genieten van deze bijzondere voorwerpen.
Lees ook het blog:
Bloemen een bron van inspiratie
De naaidoos, over antiek zilver naaigerei en meer
Bekijk ook de collectie: